-
1 usprawiedliwić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usprawiedliwić (się)
-
2 usprawiedliwić się
-
3 usprawiedliwić\ się
сов. оправдаться; ср. usprawiedliwiać się -
4 usprawiedliwić się
виправдатися -
5 usprawiedliwić
usprawiedliwiać się (I) sich rechtfertigen, sich entschuldigen (mit D) -
6 zasłonić się
сов.1) заслони́ться; закры́ться2) czym перен. оправда́ть себя́ чем, найти́ себе́ оправда́ние в чём, привести́ в своё оправда́ние чтоzasłonić się się chorobą — сосла́ться на боле́знь, оправда́ться боле́знью
Syn: -
7 zasłonić\ się
сов. 1. заслониться; закрыться;2. czym перен. оправдать себя чем, найти себе оправдание в чём, привести в своё оправдание что; \zasłonić\ się się chorobą сослаться на болезнь, оправдаться болезнью+2. usprawiedliwić się
-
8 wytłumaczyć się
-
9 wytłumaczyć\ się
сов. объясниться, оправдаться -
10 entschuldigen
entschuldigen * [ɛnt'ʃʊldɪgən]\entschuldigen Sie, können Sie mir sagen, ... przepraszam, czy może mi Pan powiedzieć,...Sie müssen [schon] \entschuldigen, ... proszę wybaczyć, że...II. vrsich [bei jdm] \entschuldigen tłumaczyć [ perf wy-] się [przed kimś]2) ( sich abwesend melden)sich \entschuldigen Schüler: usprawiedliwić sięIII. vtjdn \entschuldigen usprawiedliwić kogoś2) ( als abwesend melden)jdn [bei jdm] \entschuldigen usprawiedliwić czyjąś nieobecność [przed kimś]3) ( verzeihlich machen) -
11 usprawiedliw|ić
pf — usprawiedliw|iać impf Ⅰ vt 1. (wybronić) to defend- próbował usprawiedliwiać swoją nielojalność he tried to defend his disloyalty- nieznajomość przepisów nie usprawiedliwia go ignorance of the law is no excuse2. (uzasadnić) to justify- usprawiedliwione żądania/zarzuty justified demands/accusationsⅡ usprawiedliwić się — usprawiedliwiać się to excuse oneself, to justify oneself- chciał się usprawiedliwić przed nauczycielem z nieobecności na lekcji he wanted to explain his absence to the teacher- usprawiedliwiał się, gdyż czuł się winny he made excuses because he felt guiltyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usprawiedliw|ić
-
12 wybiel|ić1
pf — wybiel|ać impf Ⅰ vt 1. (uczynić białym) to bleach [ubrania, tkaniny, papier]; to whiten [zęby, cerę] 2. przen. (usprawiedliwić) to justify- wybielić kogoś to whitewash sb- obrona starała się wybielić przeszłość oskarżonego the defence attempted to whitewash the defendant’s past3. (powlec cyną przedmiot metalowy) to tinplate 4. książk. (rozjaśnić) to whiten, to lighten- księżyc wybielił rysy jej twarzy the moon lightened her faceⅡ wybielić się — wybielać się 1. (stać się bielszym) to whiten, to become bleached a. white 2. przen. (usprawiedliwić się) to put on a good frontThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wybiel|ić1
-
13 wytłumaczyć
(-ę, -ysz); vb; od tłumaczyć* * *pf.1. (= wyjaśnić) explain, explicate, elucidate.2. (= usprawiedliwić) excuse, justify.pf.(= usprawiedliwić się) excuse o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytłumaczyć
-
14 unentschuldigt
unentschuldigt adj nieusprawiedliwiony;unentschuldigt fehlen nie usprawiedliwić się z nieobecności -
15 usprawiedliwiać
impf ⇒ usprawiedliwić* * *( tłumaczyć) to excuse; ( potwierdzać słuszność) to justify* * *ipf.1. (= oczyścić z zarzutów) exonerate, exculpate; justify; to nie usprawiedliwia jego postępku it doesn't justify his deed; usprawiedliwiać swoje przestępstwo niewiedzą plead ignorance in extenuation of one's crime.2. (= uzasadniać) justify, explain; usprawiedliwiać spóźnienie explain one's being late; usprawiedliwiać swoje oskarżenia wobec kogoś justify one's accusations against sb.3. (= potwierdzać słuszność) justify; (działanie, motywy) vindicate, warrant.ipf.excuse o.s., explain o.s.; justify o.s. ( przed kimś to sb); offer apologies ( z czegoś for sth); usprawiedliwiać się nieznajomością prawa plead ignorance of the law.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usprawiedliwiać
-
16 wytłumacz|yć
pf Ⅰ vt 1. (wyjaśnić) to explain ⇒ tłumaczyć 2. (usprawiedliwić) to excuse, to justify- wytłumaczyła go przed szefem she made excuses for him to the boss- nic nie może wytłumaczyć korupcji i łapownictwa w rządzie nothing can justify corruption and bribery in the government ⇒ tłumaczyć3. (przekonać) to talk- wytłumaczyć komuś, żeby coś zrobił/czegoś nie robił to talk sb into/out of doing sth- wytłumacz jej, żeby przestała tam chodzić tell her to stop going there ⇒ tłumaczyćⅡ wytłumaczyć się to excuse oneself, to make one’s excuses- wytłumaczyć się ze swojego spóźnienia to make excuses for being late ⇒ tłumaczyć sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wytłumacz|yć
-
17 entschuldigen
entschuldigen Sie … proszę (mi) wybaczyć …;entschuldigen Sie! przepraszam!;das ist nicht zu entschuldigen tego nie można usprawiedliwić oder wybaczyć;vr sich entschuldigen ( bei jemandem für A, wegen G) przepraszać <- prosić> (k-o za A, z powodu G) -
18 excuse
1. [ɪks'kjuːs] n( justification) usprawiedliwienie nt, wytłumaczenie nt; ( untrue) wymówka f; ( reason (not) to do sth) pretekst m2. [ɪks'kjuːz] vt( justify) usprawiedliwiać (usprawiedliwić perf), tłumaczyć (wytłumaczyć perf); ( forgive) wybaczać (wybaczyć perf)to excuse sb from doing sth — zwalniać (zwolnić perf) kogoś z robienia czegoś
if you will excuse me — jeśli Pan/Pani pozwoli
to excuse o.s. for sth/for doing sth — tłumaczyć się (wytłumaczyć się perf) z czegoś/ze zrobienia czegoś
* * *1. [ik'skju:z] verb1) (to forgive or pardon: Excuse me - can you tell me the time?; I'll excuse your carelessness this time.) wybaczać2) (to free (someone) from a task, duty etc: May I be excused from writing this essay?) zwolnić2. [ik'skju:s] noun(a reason (given by oneself) for being excused, or a reason for excusing: He has no excuse for being so late.) wytłumaczenie, usprawiedliwienie -
19 rechtfertigen
I. vtseine Entscheidung vor jdm \rechtfertigen uzasadnić komuś swoją decyzjędas ist durch nichts zu \rechtfertigen to niewybaczalnesich [vor jdm] für sein Handeln \rechtfertigen tłumaczyć [ perf wy-] się [przed kimś] ze swojego postępowania -
20 unjustifiable
['ʌndʒʌstɪ'faɪəbl]adjnieuzasadniony, nie dający się usprawiedliwić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
usprawiedliwiać się – usprawiedliwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przedstawić motywy swojego postępowania, tłumaczyć się, oczyszczać się z zarzutów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usprawiedliwiał się publicznie. Usprawiedliwiać się w czasie rozprawy sądowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
usprawiedliwić — dk VIa, usprawiedliwićwię, usprawiedliwićwisz, usprawiedliwićdliw, usprawiedliwićwił, usprawiedliwićwiony usprawiedliwiać ndk I, usprawiedliwićam, usprawiedliwićasz, usprawiedliwićają, usprawiedliwićaj, usprawiedliwićał, usprawiedliwićany 1.… … Słownik języka polskiego
wytłumaczyć — dk VIb, wytłumaczyćczę, wytłumaczyćczysz, wytłumaczyćmacz, wytłumaczyćczył, wytłumaczyćczony 1. «uczynić coś jasnym, zrozumiałym; wyjaśnić, objaśnić coś» Wytłumaczyć komuś coś dokładnie, jasno, wyczerpująco. Wytłumaczyć komuś zawiły problem. Nie… … Słownik języka polskiego
zasłonić — dk VIa, zasłonićnię, zasłonićnisz, zasłonićsłoń, zasłonićnił, zasłonićnięty zasłaniać ndk I, zasłonićam, zasłonićasz, zasłonićają, zasłonićaj, zasłonićał, zasłonićany 1. «sprawić, że coś nie jest widoczne, uczynić coś niewidocznym, przeszkodzić w … Słownik języka polskiego
zarzut — m IV, D. u, Ms. zarzutucie; lm M. y «słowa zawierające ujemną ocenę czegoś, zastrzeżenie, pretensję do kogoś o coś» Bezpodstawny, nieuzasadniony zarzut. Poważny, słuszny zarzut. Zarzut tchórzostwa, oszustwa, zdrady. Narażać się na zarzut. Uwolnić … Słownik języka polskiego
niewyraźnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. niewyraźny w zn. 1.: Słyszeć, pisać, pamiętać, zdefiniować coś niewyraźnie.; w zn. 2.: Uśmiechać się, wyglądać niewyraźnie.; w zn. 4.: Usprawiedliwić się niewyraźnie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nafantazjować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, nafantazjowaćjuję, nafantazjowaćjuje {{/stl 8}}{{stl 7}} naopowiadać wiele rzeczy zmyślonych, aby podnieść swój obraz w oczach słuchacza, usprawiedliwić się itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nafantazjował wiele o swoich… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyjaśnić — dk VIa, wyjaśnićnię, wyjaśnićnisz, wyjaśnićnij, wyjaśnićnił, wyjaśnićniony wyjaśniać ndk I, wyjaśnićam, wyjaśnićasz, wyjaśnićają, wyjaśnićaj, wyjaśnićał, wyjaśnićany 1. «uczynić coś jasnym, zrozumiałym, wytłumaczyć, zinterpretować, objaśnić»… … Słownik języka polskiego
zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zrzucić — dk VIa, zrzucićcę, zrzucićcisz, zrzuć, zrzucićcił, zrzucićcony zrzucać ndk I, zrzucićam, zrzucićasz, zrzucićają, zrzucićaj, zrzucićał, zrzucićany 1. «spychając usunąć, strącić coś skądś; gwałtownym ruchem zepchnąć, spuścić coś z góry na dół;… … Słownik języka polskiego